Belangenvereniging van Psychotherapeuten BVP

Beste lezer, denk je nog steeds dat de NVP dé belangenbehartiger van de PT-er is? 

Lees dan dit maar eens….

Helaas! Het begint er naar uit te zien dat de stelselwijziging 2025 tóch een herhaling wordt van de poging van 20 jaar geleden. En dus wél een mét sterfhuis voor een deel van de PT-ers. En met een (deels zeer zware) extra inspanning voor de rest. De signalen die wij nu hebben (het is dus nog niet formeel!):

-    iedere PT-er die niet de vereiste vooropleiding heeft om GZ-psycholoog (generalist) te worden kan het wel vergeten: die kan nog enkele jaren in het PT-register blijven, maar daarna is het voor die groep einde verhaal (tenzij zij natuurlijk een complete nieuwe academische studie gaan doen).

-    ieder PT-er die géén GZ-psycholoog  is en wél de vereiste vooropleiding heeft om GZ-psycholoog-generalist te worden, moet éérst een vervolgopleiding volgen om gz-psycholoog-generalist te worden. En daarná nog eens een vervolgopleiding om klinisch-psycholoog/psychotherapeut te worden… 

- iedere PT-er die wél ook GZ-psycholoog is, moet daarnaast toch nog eens extra opleiding volgen om geregistreerd te mogen worden als klinisch-psycholoog/psychotherapeut. En dan kennelijk met name op het vlak van management en wetenschappelijk onderzoek. 

Het lijkt er dus op neer te komen dat een deel van de PT-ers weer helemaal buiten de boot valt, een deel een wel zeer forse extra opleiding moet doen. En degene die nu óók GZ-psycholoog zijn tóch een behoorlijke extra opleiding moet doen.

EN DIT ENKEL EN ALLEEN OM HETZELFDE WERK TE MOGEN BLIJVEN DOEN!

Overigens is er wel degelijk een oplossing mogelijk: de Minister kan bepalen dat ieder persoon die nu in het BIG register psychotherapeut staat ingeschreven ingeschreven kan worden in het register GZ-psycholoog (een dergelijke besluit heeft zij in 1998 al eerder genomen, zie voor meer informatie bij ons Manifest). De Minister kan niet bepalen wie vervolgens in kan stromen in een specialistenregister: de Wet BIG is zo ingericht dat het instellen van een specialisme is voorbehouden aan de beroepsgroep (in dit geval de Federatie van Gezondheidszorgpsychologen en Psychotherapeut FGzPt). De Minister moet bij het instellen van een nieuw specialisme wél haar toestemming verlenen. Zij kan dus niet direct beslissen dat iedere huidige PT-er zonder meer in moet kunnen stromen in het specialistenregister KP-PT. Maar zij kan wél beslissen om haar goedkeuring te weigeren. Indirect heeft zij op die manier wél macht: zij kan eisen dat zij alleen toestemming geeft als iedere PT-er gegarandeerd in kan stromen.

Lees verder op de site maar eens hoe de overgrote meerderheid van KP-ers hun registratie hebben gekregen. Zónder de zware opleiding te hoeven te doen die nu vereist wordt.

Wij herhalen het nog maar eens:

Het is (nog steeds) in strijd met wet en (eu-)jurisprudentie om van een hoog gekwalificeerde beroepsgroep te eisen dat deze extra opleiding moet gaan volgen, enkel en alleen om hetzelfde werk te mogen blijven doen als op geen enkele wijze op een objectieve en valide wijze is aangetoond dat de kwaliteit van het werk van deze beroepsgroep onvoldoende of ondermaats is!

Kiest de overheid hier wel voor? Dan zullen zij op moeten draaien voor de financiële schade van iedere PT-er (en dus niet het NIP c.s.) 

Het lijkt dus een analoge situatie als die in 2000/2003. Destijds werd door het NIP c.s. als argument aangevoerd (waarom er wél een “zware” overgangsregeling voor pt-ers moest komen) dat de KP-er„veel hoger en zwaarder opgeleid zou zijn en ook veel zwaarder werk dan de PT-er zou gaan doen”. Wat in praktijk - voor zover het het uitvoerende werk betreft - gewoonweg niet het geval is (zie ook verder in deze website voor de onderbouwing). Toen koos de Minister (die de hoos aan schadevergoedings-procedures met zorg aan zag komen, hij zou die immers moeten betalen) eieren voor zijn geld. 

Een eerste juridische screening levert op dat de Staat (en dus de Minister) er nog steeds verantwoordelijk voor blijft dat bij het opheffen van het beroep PT-er er geen situatie ontstaat, waardoor een PT-er de facto zijn werk niet meer uit kan voeren. Mocht dat niet het geval zijn (bijvoorbeeld als bijkt dat een groot deel van de pt-ers bij herregistratie niet aan de vereisten voldoet en alsnog zijn registratie verliest en dus zijn werk niet meer kan doen), dan blijft de Staat hier dus verantwoordelijk voor.  En kan iedere PT-er een schadeclaim indienen.

Daarbij is juridisch relevant dat de beoogde stelselwijziging enkel en alleen is bedoeld om “duidelijkheid in het veld van de beroepsbeoefenaar” te scheppen. Het heeft dus NIETS te maken met kwaliteitsverbetering of onvoldoende presterende psychotherapeuten. 

We zeggen het nog maar eens klip en klaar: voor wat betreft psychotherapeutische behandeling - het werkveld bij uitstek van de psychotherapeut, waar deze ook specifiek voor is opgeleid - is een KP-er zeker niet beter geëquipeerd qua kennis en opleiding dan een PT-er. Waarschijnlijk zelfs minder! Wij nemen zonder meer aan dat een KP-er wél beter is opgeleid op het terrein van management en wetenschappelijk onderzoek dan de PT-er. Maar in praktijk gaat het daar helemaal niet om: het land zit niet te springen om GGZ-managers. Het land zit wél te springen om gekwalificeerde beroepsbeoefenaren die psychotherapeutische behandelingen kunnen geven. Dáár is juist een tekort. 

Het is niet alleen juridisch een probleem, maar ook ronduit absurd om van de PT-er - die alleen maar psychotherapeutische behandelingen geeft en blijft geven - te eisen dat die ook meer kennis vergaart van management en  wetenschappelijk onderzoek!!

Tot slot: wéér lijkt het probleem zich te manifesteren - net zoals 20 jaar geleden - rondom het NIP c.s. (zie elders op deze website voor de historische context). Voor zover wij kunnen beoordelen gaat het bij die groep alléén om de macht. Overigens blinkt deze groep ook niet uit in een vooruitziende blik: als zij het in 2000 wat minder hoog hadden opgespeeld - en wél akkoord waren gegaan met een “zeer soepele overgangsregeling voor alle psychotherapeuten” zoals de Minister toen eiste - zouden zij nu al lang hun eigen koninkrijkje hebben gehad. Zij mogen dat van ons best hebben. Maar niet over onze ruggen met allerlei drogredeneringen en valse argumenten.

————————————————————————————————————————————————